Krynica Morska, 20 km

Rano słońce świeci na bezchmurnym niebie, a wiatr wieje wciąż mocno, zacierając od wczoraj wszelkie ślady ludzkiej bytności na plaży. To znaczy prawie wszystkie: spośród bruzd piasku tu i ówdzie wystaje plastikowy kubek po piwie lub torebka po chipsach. Aż mi szkoda tych ludzi, co zostawili tu te śmieci- pewnie nie mogli ich biedacy udźwignąć w drodze powrotnej. Wypada chyba życzyć im więcej zdrowia...
Siedzimy na plaży tak długo, że wydaje nam się, że cały dzień. Wreszcie tuż po południu nasza natura nie pozwala nam dłużej siedzieć bezczynnie. Postanawiamy jechać dalej (choć dzisiaj oznacza to: wracać po własnych śladach, bo dalej już się nie da). W Krynicy Morskiej trafiamy na pięknie położone przy porcie rybackim, w pagórkowatym sosnowym lesie tuż przy brzegu morza pole namiotowe (65zł, ale ciepły prysznic ekstra płatny). Na polu już pustawo- sezon ewidentnie się kończy. Na plaży też nie tak strasznie jak w Stegnie, choć oczywiście o pustkach z końca mierzei nie ma co marzyć. Bawimy się z Dziubakami w "kogo mniej zmoczy fala", chociaż w ich wykonaniu wygląda to raczej na "kto szybciej będzie mokry od stóp do głów". Wreszcie wieczorem, po przerwie na świeżo wędzoną makrelę, lody, gofry i inne nadmorskie przyjemności żegnamy zachodzące słoneczko i pakujemy się do Obłoczka. Marek prosi nas o poczekanie kilku minut na zewnątrz, po czym Piotruś odsuwa kurtynę i oglądamy przygotowany dla nas teatrzyk kukiełkowy z pluszakami w rolach głównych. Fabuła na szczęście dość prosta, więc jakoś nadążamy:) Po finalnych brawach od widowni pakujemy Dziubaki spać i sami zasypiamy słuchając szumu widocznego zza drzew morza.

Zdjęcia (1)

Komentarze (0)